Strona:Gabrjela Zapolska-Antysemitnik.pdf/73

komedjantów nie mają dla nas znaczenia i pozostawiają nas... zimnymi! I rzecz skończona!
 Umilkł chwilę, potem dodał:
 — A co publiczność przeczyta i będzie o nich myślała, to już nasza wygrana. Zresztą redaktor sobie tego życzył i polecił mi, abym pana poprosił o to...
 Poczem dorzucił niedbale:
 — Redaktor mówił, że pan jeden tylko jesteś zdolny sprytnie się wziąć do tego.
 Lecz Szatkiewicz zapragnął teraz wyzyskać sytuację.
 — Uczynię to! — wyrzekł — „pod jednym warunkiem!“
 — Jakim?
 — Że ja obejmę cały dział krytyki teatralnej, a nie wzmianki jak dotąd!
 Binder zmarszczył czoło.
 — Tego panu przyrzekać nie mogę! — odparł wreszcie po długiej chwili milczenia — pan jesteś zbyt młody, świeżo przybyły, nie masz fachowego wykształcenia.
 — O! — wyrzekł Szatkiewicz — fachowe wykształcenie... zdaje mi się, że Kurjerze to zbyteczne... potem — i pan go nie masz!...
 Spojrzeli sobie w oczy prosto, z nienawiścią źle tajoną. „Ten starszy“ z ironiczną pogardą, zarazem