Strona:Gabrjela Zapolska-Kobieta bez skazy.djvu/052

wyróżniał wcale wybitnie Jasieńską. Ona zaś nie chciała pozostać pomiędzy nami bez wielbiciela. Widziałam, iż go ośmielała. Niezgrabnie, jakby niedźwiedź tańczył, ale ośmielała.
 (Nie chcę jej zasmucać odkryciem, iż polityczny mąż na ostatnim pikniku, w sposób wcale nie dwuznaczny zniszczył mi zupełnie śliczny pantofelek z vert nil atłasu i takąż pończoszkę. Byliśmy przy kolacji sąsiadami).
 Widzę więc obecnie, że Maryla nie na żarty jest na złej drodze.
 Przechodzi bowiem trening polityczny, bo zamierza, jak ongi pani de Staél i inne, otworzyć salon polityczny, celem jeszcze solidniejszego zawiązania węzła pomiędzy sobą i mężem stanu.
 Hm! Może i ma rację. Zastanowiwszy się nad tem, że au deballage wdzięki jej stracą fatalnie. A mąż stanu, zepsuty marmurami kasjerek wiedeńskich, może się zrazić.
 Należy więc czemś podeprzeć mogącą zawalić się świątynię miłości.
 Tą podporą będzie...
 Możność rozmawiania.
 Tak.
 Maryla chce być kobietą, z którą można i jest o czem pomówić.
 Biedna Maryla!
 Nie chcę nalegać. Nie chcę wprowadzać ją w kłopot. Pytam więc â brule pourpoint.
 — Nie wiesz, co się dzieje z Halskim? — Mam u niego dwie książki, nie moje. Chciałabym je odebrać... Czy wrócił?
 — Nie.
 — Jeszcze w Warszawie? Czy ma drugi odczyt?
 — Nie!
 — Więc czego tam siedzi?
 Czuję, że to, co mówię, jest głupie, a przecież mówię, bo inaczej nie mogę.
 Maryla odpowiada filozoficznie:
 — Mówiłam ci, że ma tam metresę!
 Mimowoli oglądam się na drzwi do gabinetu. Ładny lokajczyk zapatrzony jest we mnie. Zwracam uwagę Maryli, aby obniżyła ton mowy. Można bowiem dać się podziwiać takim indywiduom, ale nie należy, ażeby te indywidua wtajemniczały się w obniżony choćby słowami, choćby chwilowo ton naszego życia. Należy być podziwianą, ale ani wyśmiewaną, ani pogardzaną. Maryla wzrusza na to ramionami i urywa rozmowę. Widzę, że zezuje w stronę swojej polityki. Radaby pogrążyć się w jej przepastnych otchłaniach, aby wydobyć ze siebie ko-