Strona:Gabrjela Zapolska-Kobieta bez skazy.djvu/079

alności miała na razie niezajętą. Ottowicz bowiem, jako człowiek muzykalny, uznał za stosowne, iż od bażantów z sałatą począwszy, należy, aby w gabinecie było trochę „muzyki“. Rozpoczęła się serja powolnych walców, szpetnych i Wiedniem nasiąkniętych po to, aby skończyć się na Solfegietto Bacha i przejść w Rondrau Cooperina. Nikt nie wiedział, co Ottowicz gra. To było obojętne. Był to jeden dźwięk więcej, dla nich wszyskich zupełnie niezrozumiały.
 Przypuszczalnie, na razie i dla samego wykonawcy, który wykonywał te drobne arcydzieła zamierzchłych, czarujących czasów z papierosem w ustach i kieliszkiem szampana, czekającym na pianinie.
 — One są obrzydliwe! — wyrzekła nagle Rena.
 Halski się obruszył:
 — Dlaczego? — Są tylko nieszczere i wystygłe; podniecają się i budzą w sobie kobiecość... na gwałt.
 — Po co?
 — Jakto po co? — Kobieta bez namiętności jest właściwie obrzydła — passez l’expression...
 — Pan-byś chciał, żebym to samo zrobiła, co one...
 Utopili w sobie oczy.
 Źrenice ich zmętniały.
 — Chciałbym — wyrzekł cicho.
 Uczuła, że był także trochę pijany. Nie tyle winem, ile jej oporną obecnością.
 Uczuła się wyższą ponad niego i cieszyło ją to.
 — Napróżno!... — wyrzekła wyniośle. — Ja wyznaję ascezę. Jest ona i piękną i zdrową.
 — Nie bardzo.
 — Ja jestem zdrowa.
 — No, tak na pozór. Ale pani jest na drodze do histerji klasztornej.
 Zaczęła śmiać się sztucznie i z przesadą.
 Niema obawy, jestem zupełnie en forme.
 Nagle poczuła jego rękę obejmującą ją delikatnie. Rzuciła wzrokiem dokoła. Wszystkie pary były po prostu pogrążone w jakichś praktykach dyskretnych zbliżeń.
 Ali, zupełnie przylepiony do uświadomionej panny, układał jej z wykałaczek jakieś niedwuznaczne rebusy na obrusie. Redaktor Czyński, napisawszy pod dyktandem Wejchartowej korespondentkę do swej żony w Zakopanem, całował dołek w łokietku pięknej pani z nadzwyczajnym apetytem i rozkoszą. Mąż polityczny, odpowiednio wypoczęty i nakarmiony przez Marylę, miał jej dużo do powiedzenia po cichu — o wiele więcej z pewnością, niż na komisjach. Maryla świeciła się zdaleka i pro-