Strona:Gabrjela Zapolska-Kobieta bez skazy.djvu/140

 Odparł energicznie:
 — Zawsze!
 — Znam osobę, której zdobycie nie przysporzyło Panu z pewnością blasku..
 Zdawał się szukać w pamięci, wreszcie wyrzekł żywo:
 — Są rozmaite blaski. Czasem wystarcza żywiołowe piękno bujnego ciała. To ma w sobie także królewską potęgę.
 Rena chciała coś odpowiedzieć — lecz Ottowicz przez stół błagał uświadomioną pannę, która uznała za stosowne czegoś się najeżyć.
 — Czy można w łokietek pociumać?
 Lecz ona odburknęła groźno:
 — Nie! Łokietek jest dziś w złym humorze. Proszę iść i kazać mi przynieść truskawki!
 Ottowicz zerwał się i poszedł posłusznie w stronę restauracji.
 Halski solidarnie napominał Jankę.
 — Pani maltretuje tego biednego człowieka!
 Lecz uświadomiona panna uśmiechnęła się z ogromną zarozumiałością.
 — Och! Wiem doskonale, co robię!
 Rena ją podparła:
 — Ottowicz jest teraz w terminie miłosnym u Janki! — wyrzekła powoli — Pana ukochany Buonarotti powiedział: „miłości, wróć mi moje trwogi!“ — Kiedyś Ottowicz będzie tak mówił. — Wedle mnie, Janka obdarza go po królewsku. Daje mu to, za czem będzie kiedyś tęsknił.
 Halski wsłuchiwał się w ton mowy Reny. Mimowoli dźwięk ten szlachetniał i piękniał w przestrzeni. Chwila przedwieczorna sprzyjała mu. — Był prawie pieszczotą.
 Odrzekł jednak:
 — Mężczyznę upokarza zbyt długie zdobywanie.
 — Jeżeli tak, widocznie mu na tej kobiecie nie zależy.
 Uświadomiona panna porwała się i pobiegła w stronę restauracji. Po chwili ujrzeć było można, jak pod rękę z Ottowiczem odchodziła w cienie drzew. Teraz — w oddali, w sąsiedniej restauracji, jakaś przygodna orkiestra grała nieuniknione, powolne walce. Kelner przyniósł owoce, herbatę i zniknął. Ta część ogrodu była samotna, ze względu, iż „mało było widać“. Żydowska plutokracja, która przeważnie zapełniała wieczorem ten zakład, lubiła widzieć i być widzianą.
 Halski i Rena pozostali sami. Ona patrzyła ciągle uparcie w cienie i gąszcz drzew. Lękała się dojrzeć plamy jego twarzy. Teraz z całą mocą powróciły na nią wrażenia przeżytej owej pamiętnej nocy. Ogarnął ją jakiś wstyd kobiecy przed tym czło-