Strona:Gabrjela Zapolska-Kobieta bez skazy.djvu/238

tylko odczuć wewnętrzne wrażenia, jakie te słowa na nią czyniły.
 Zawrzało w niej wszystko. Jakaś groza, ból.
 — Pragnęłam tego! — wyszeptała w przestrzeń — nie było szaleństwa, którego byłabym nie popełniła, aby ten cel osiągnąć.
 Już był przy niej — u jej kolan — tulił głowę do niej.
 — Poświęć mi całą przyszłość! — wyszeptał — bądź żoną moją!
 Z długim, bolesnym krzykiem skoczyła, odtrącając go od siebie.
 — Nie! Nigdy!...
 — Dlaczego?
 Zamilkła. I przed sobą samą usprawiedliwiać się zaczęła w myśli. Nie chciała być jego żoną, bo oddawszy się Kaswinowi, nie była już tą bez skazy, za jaką on być ją mienił.
 Lecz tam, w głębi jej organizmu, tkwiła inna przyczyna.
 W zbliżeniu Halski stracił nad nią władzę. Obecnie było w niej głucho. Nie reagowała. Nie wibrowało w niej już nic...
 Szeroko rozwartemi oczyma wpiła się teraz w niego.
 Zrozumiała — nie był dla niej niebezpieczny. To co gnało ją w objęcia jego, była nie miłość do niego, lecz pragnienie zaspokojenia wzburzonego ciała za jaką bądź cenę.
 Ciało znalazło gdzieindziej źródło uspokojenia — odwracało się obojętne.
 Uśmiechał się do niej niewyraźnie i zamglono. Niósł siebie w tej ofierze i pewny był przyjęcia. Twardy, zimny wyraz twarzy kobiety jednak zaniepokoił go. Ustał w pół drogi.
 Pytająco patrzył.
 — Co jest teraz wspólnego między mną a tym człowiekiem? Rwało ją na strzępy ironiczne pytanie, którego zgłuszyć nie mogła. Zamilkł we mnie ten jeden ton — inne rozbudzone nie były — więc...
 Instynkt omylił Halskiego. Zawiódł go sromotnie. Gdyby nie dał się Renie opamiętać, cisnął się na nią z furją dawnej żądzy — kto wie, jakby się stało. Lecz on spokorniał, zniżył się — ukląkł i rozpoczął litanję. Zapomniał, że jedna noc, jedna godzina wystarczy, aby z Beatryczy zrobić Messalinę. W tej chwili już na ołtarzyku nie było Beatryczy, a raczej Messalina. I do niej wybrał się Halski z litanją. Spotkał się z chłodem.
 Zbyt długo czekała.
 Lecz oto, co wzrastać zaczęło w duszy Reny.
 Żal, żal straszny, bezbrzeżny do tego człowieka za to wszystko, co się stało.