Strona:Gabryela Zapolska - Córka Tuśki (1907).djvu/272

 Z po za staniczka wypadły wycinki z działu ogłoszeń w Kuryerze.
 — Ach! to tatce wyleciały z kieszeni. Zapomniałam oddać.
 Nachyliła się. Zebrała. Przez kobiecą ciekawość rzuciła okiem:

 „Maszyna Singera, nożna, w dobrym stanie, tanio do sprzedania. Wiadomość ulica Długa №...“

 I drugi wycinek:

 „Maszyna Singera, prawie nowa, nieużywana, nożna, z powodu wyjazdu do sprzedania...

 I tak dalej. Każdy wycinek był zawiadomieniem o maszynie Singera tanio do sprzedania.
 Pita zdziwiła się niepomiernie.
 — Po co tatuś chce kupić maszynę? — myślała — Nasza jest jeszcze zupełnie dobra. Wprawdzie raz mamcia powiedziała, że chciałaby mieć inną, ale ta jeszcze może szyć doskonale!
 Poskładała papierki i schowała do pudełeczka.
 — Mój Boże... jaki tacio dobry! — westchnęła — jak chciałby do tego domu wszystko jaknajlepsze. Teraz maszynę...
 Ledwo przytuliła głowinę do poduszki, już zaczęła zasypiać.
 — Oddam mu jutro te wycinki, w sekrecie przed mamcią, kiedy to ma być niespodzianka... Choć jestem przekonana, że mamcia wolałaby co innego.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Ale Pita nie oddała ogłoszeń o maszynie Singera ojcu, bo zapomniała.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 W niedzielę od rana Tuśka nerwowo czyniła przygotowania na przyjęcie Porzyckiego. Marcysia dusiła w rynce