Strona:Gaston Tissandier Męczennicy w imię nauki.djvu/106

mał katedrę matematyki w Groëtz, w Styryi, którą rządził naówczas arcyksiążę Karol austryacki, wyznający religię katolicką.
 Keplerowi powierzony był między innemi wykład astronomii. Wkrótce potem powołany do układu kalendarza, przyjął w nim reformę gregoryańską, którą jego współwyznawcy protestanci uporczywie odrzucali. Wielki astronom nie obrażał jednak tem wcale swych uczuć religijnych, gdyż poczytywał to za kwestyę czysto naukową. Dla zwiększenia zbytu tych kalendarzy, Kepler nie wahał się zamieścić w nich przepowiedni astrologicznych; z tych niektóre sprawdziły się, wskutek czego pozyskał wielką wziętość.
 Słynny astronom nie mógł wszelako pozbyć się wszystkich przesądów, utrzymujących się za jego czasów: wierzył mocno, że gwiazdy wywierają wpływ na przeznaczenie człowieka. Mawiał, że astrologia, córka astronomii, powinna żywić swą matkę. Kepler zresztą nie nadużywał zaufania klientów, zasięgających jego rady, odpowiadał im często słowy, któremi niegdyś Tirezyasz wyrzekł do Ulisesa: »to, co powiem, stanie się lub nie stanie wcale«.
 W piewszem dziele, napisanem przez Keplera (Mysterium Cosmographicum), składa on pierwsze świadectwa niezależności sądu; przywodzi niezbite dowody, potwierdzające system Kopernika, protestuje w szlachetnych słowach przeciw trybunałowi, który polecił wpisanie na indeks księgi wielkiego Polaka. »Gdy chcemy przeciąć żelazo siekierą, powiada on, nie może ona już więcej służyć do rąbania drzewa«. W 1597 r. Kepler zaślubił piękną, szlacheckiego rodu wdowę, Barbarę de Müller. Związek ten nie był szczęśliwy, lecz w zamian pozostawił mu więcej czasu do ważnej pracy, w której astronom dowiódł, jak dzielnie jego geniusz umiał korzystać z najdrobniejszych okoliczności, chcąc pozyskać nowe materyały dla postępu.
 »Gdy miałem się żenić, powiada w przedmowie, winobranie wypadło obfite, wino tanie; obowiązkiem dobrego ojca rodziny było poczynić zapasy, dlatego też zaopatrzyłem w ten