Historya maszyny parowej, której wprowadzenie w użycie przekształciło całkiem stosunki społeczne, przedstawia nam wysiłki nie jednego, lecz wielu wynalazców. Od eolipili Herona z Aleksandryi aż do potężnych motorów, nadających ruch okrętom lub lokomotywom, ileż rąk uderzało w żelazo, ileż mózgów pracowało nad rozwiązaniem zadania; iluż znakomitych pracowników poprzedziło Watt’a i Stephenson’a, torując drogę słynnym konstruktorom naszego czasu.
Z pośród tych wybieramy wyłącznie ludzi, którzy walczyli i cierpieli; pierwszym z nich ze względu na nieszczęścia, jakie go w życiu prześladowały, jest syn lekarza Mikołaja Papin’a, autora wielu dzieł naukowych.
Dyonizy Papin, urodzony w Blois 22 sierpnia 1647 r., kształcił się na lekarza w Paryżu, lecz nauki doświadczalne i mechanika stosowana pociągały go w tym stopniu, że dla nich porzucił medycynę. Silny protektor i znakomity uczony,
