stwo między UE i Rosją obejmować miałoby m.in. koordynację polityk zagranicznych. Współpracę w sektorach energetycznym, wysokich technologii, kultury, edukacji. Koncepcja zakłada swobodę przemieszczania się ludzi, towarów i kapitału w ramach ruchu bezwizowego[1].
Najbardziej znanym współczesnym rosyjskim geopolitykiem jest Aleksander Dugin, czołowy twórca odrodzenia ideologii eurazjanizmu. W publikacjach tego intelektualisty widać wyraźne nawiązania do klasycznej geopolityki, a konkretnie teorii potęgi kontynentalnej Mackindera i Haushofer (→ 2.2.3.). Ważnym elementem do zrozumienia myśli geopolitycznej Dugina jest znajomość idei podziału świata, który wprowadził Carl Schmitt (1888-1985). W swojej pracy, pt. Planetarne napięcie między Wschodem i Zachodem a opozycja Lądu i Morza, napisanej w 1959 r., pisał o dwóch przeciwstawnych sobie „megacywilizacjach”: „cywilizacji Lądu” i „cywilizacji Morza”. Twierdził, że taki dychotomiczny układ jest najtrwalszym podziałem cywilizacyjnym w dziejach, sięgającym np. konfliktu Rzymu i Kartaginy. Dla Aleksandra Dugina najważniejszy podział cywilizacji to również cywilizacja lądowa i cywilizacja morska. Rosyjski geopolityk podkreśla rywalizację dwóch form budowania potęgi: tellurokrację (władza mocarstw lądowych, uzyskiwana dzięku przewadze na lądzie) i talassokrację (władza mocarstw morskich/oceanicznych). Do pierwszej zalicza kontynentalną masę eurazjatycką, której przeciwwagą jest
- ↑ Ibidem, s. 351. Por. S. Karaganow, Sojuz Jewropy: poslednij szans, „Rossijskaja Gazieta” 9.07.2010. Większość artykułu została przetłumaczona na polski przez M. Wojciechowskiego i opublikowana na łamach „Gazety Wyborczej” 30.08.2010.
