Strona:Gomulickiego Wiktora wiersze. Zbiór nowy.djvu/57

Ta strona została uwierzytelniona.
„Caro est, non angelus„


Różane nosi miłość ziemska wianki,
Ale gwiazd nie ma nad czołem;
Wszystkie imiona bierz dla swej kochanki,
Nie zwij jej tylko — aniołem.





Pytanie.


Bóg nic już dziś nie stwarza, wszystko wpierw stworzywszy.
Na najlichszego listka patrząc ząbkowanie,
Wiem, że wzór ma w stworzenia nakreślony planie
I że nigdy prościejszy nie będzie, ni krzywszy.
Harmonii, raz wskazanej, nic nie zada gwałtu,
Złe przez wieczność złem będzie, niewinnem niewinne;
Wedle stałego wszystko urabia się kształtu —
Czemuż dusze przychodzą na świat coraz inne?





Najpiękniejsze


Najbielsze śniegi, które na gór leżą szczytach;
Najczarowniejsze światła, płonące w błękitach;
Najwznioślejsze uczucia, które toną w niebie;
I najpiękniejsze pieśni śpiewane dla siebie.