Strona:Gomulickiego Wiktora wiersze. Zbiór nowy.djvu/68

Ta strona została uwierzytelniona.

Ocknij się, wierz i ufaj — bo rychło przyjdą chwile,
Kiedy czoło przed Panem, jak przed Zbawcą, pochylę.






II.
Miserere mei Deus, miserere mei,
quoniam in te confidit anima mea.
(Psalm LVI).

Litości, Panie, litości! —
W strapieniach, bólach, żałobie,
Nie pokładałem ufności
W nikim, prócz w Tobie.

W bezpiecznym skrzydeł twych cieniu
Ostoja pewna i błoga —
Tam czekałbym w uciszeniu
Aż minie trwoga.

W głos będę i sercem całem
Przyzywał Ojca szczodrego;
Co mam, mieć mogę i miałem —
Wszystko od Niego.

On mnie wydźwignął z otchłani,
Wrogów mych trzyma w oddali;
On sprawił, że są zdeptani,
Którzy deptali.

Nie zwiodła mię ufność w Boga;
Moc z Jego dostałem ręki;