Strona:Gomulickiego Wiktora wiersze. Zbiór nowy.djvu/70

Ta strona została uwierzytelniona.

Rozśpiewam Cię i rozchwalę
Między narody ziemskiemi,
I hymn mój zabrzmi wspaniale
Po całej ziemi.

Na świat, z czatowni swej w niebie,
Zbawcze wyciągasz ramiona,
I słabość zawsze przez Ciebie,
Jest umocniona.

Wynieś majestat swój, Panie,
Nad gwiazdy i nad obłoki;
Rozpostrzej swe panowanie
Jak świat szeroki!




III.
Voce mea ad Dominum clamavi;
voce mea ad Deum — et intendit mihi.
(Psalm LXXVI).

Gdy dojął ból, gdy ścisnął los,
Wołałem: „Panie! Panie!...”
Przed niebios próg zaleciał głos,
Pan przyjął me wołanie.

Przez cały dzień, przez całą noc,
Słałem po modłach modły —