Strona:Grazia Deledda - Po grzesznej drodze T.II.djvu/133

 Pewnego dnia przyszedł do domu mocno zadowolony i wprowadzając ze sobą młodego wieśniaka nuorskiego, który przyjechał tego ranka, odrazu zawołał do Sabiny:
 — Wiesz, co nowego? Twoja kuzynka Marja wychodzi zamąż.
 — Za kogo? — zapytała Sabina, zrywając się z miejsca.
 — Zgadnij!
 Sabina zastanowiła się. Słyszała już i ona pogłoski o zaręczynach Marji z Piotrem Benu, a kiedy z wielkim strachem zapytała się o wiadomość, i kuzynka i ciotka przysięgły, że niema w tem nic prawdy.
 Teraz, po miesięcznej nieobecności, słysząc tę ciekawą nowinę, zatrwożyła się znowu.
 — Za Piotra Benu? — zapytała, ukrywając wzruszenie.
 — Tak.
 Wielkie wrażenie, jakiś tajemny przestrach sparaliżowały jej język na chwilę. Mąż zauważył jej zmieszanie i zapytał z uśmiechem:
 — Aż tak ci się nie podoba?
 Uśmiechnęła się, uspokoiła i wzruszyła ramionami.
 — Nic mnie to nie obchodzi. Ale doprawdy, nie jest to mąż jej godny.
 — Jest teraz taki bogaty — wtrącił młodzieniec, przybyły z Nuoro.
 — Tak, wiem, odkrył skarb! — odrzekła Sabina z tajoną ironją. — Ale...