Strona:Grazia Deledda - Po grzesznej drodze T.II.djvu/62

 — Ale gdzie tam! Franciszek był wściekły i powiedział: Tym razem to się źle skończy. Ja dobrze widzę, nie jestem ślepy...
 — Widzę róg! — krzyknął Zizzu, a Franciszek odpowiedział:
 — Widzę dwa rogi, a nawet cztery, bo już drugiego byka brak w ciągu miesiąca.
 Marja przypomniała sobie, że Franciszek miał wątpliwości co do uczciwości pasterza i zapytała:
 — Czy bardzo krzyczeli?
 — Tak, bardzo. Tak głośno, że się nawet nie zatrzymałem, żeby się nie mieszać do ich spraw.
 — Jezu! — westchnęła Marja, porwana nowym lękiem.
 — Zresztą — dokończył Iorgi — przypuszczam, że o tej porze już są w owczarni. Łatwo wpadasz w strach, Marjo.
 — Przekonamy się; — powiedział Antoni — teraz pójdę tam i jeżeli Franciszek już wrócił, każę mu przyjść natychmiast.
 — Dobrze, idź i na miłosierdzie, biegnij prędko!
 Antoni puścił się wielkiemi krokami; Marja wolała zostać nazewnątrz, niż być w izbie; usiadła na ziemi, niby spokojna na pozór, i kazała Iorgiemu powtórzyć sobie wszystkie szczegóły spotkania z Franciszkiem.