Strona:Gustaw Meyrink - Golem.djvu/110

ponieważ mówimy właśnie o kartach; panie Zwak, czy gra pan w taroka?“
 „W taroka? Naturalnie. Od dzieciństwa.
 „Dziwi mnie przeto, jak pan mógł się pytać o książkę zawierającą całą kabałę, jeżeli pan ją miał już tysiące razy w ręku.“
 „Ja? Miałem w ręku? Ja?“
 Zwak chwycił się za głowę.
 „Tak, pan! Czy panu nigdy nie wpadło na myśl, że tarok ma 22 atuty, właśnie tyle, co alfabet hebrajski liter? Czy nasze czeskie karty nie przedstawiają więcej niż trzeba obrazków, które jawnie są symbolami: głupiec, śmierć, djabeł, sąd ostateczny? Jak głośno, kochany przyjacielu, chciałbyś właściwie, aby ci życie wrzeszczało w ucho swe odpowiedzi? Chociaż pan tego nie potrzebuje wiedzieć, lecz „tarok“ lub „tarot“ znaczy to samo co żydowskie „Tora“ — prawo, albo staroegipskie „Tarut“ — Rozpytywana, a w starożytnym języku Zend, słowo „tarisk“ — „żądam odpowiedzi.“ — Lecz uczeni, zanim to twierdzenie postawią, powinni wiedzieć, że tarok pochodzi z czasów Karola VI. — I — jak Pagad jest pierwszą kartą w grze, tak człowiek jest pierwszą figurą w swojej książce obrazkowej, swoim własnym sobowtórem: — — hebrajska litera Alef, zbudowaną jest w kształcie człowieka, którego jedna ręka wskazuje niebo, druga jest opuszczona na dół, a to ma znaczyć: „Jak jest na górze, tak jest również i na dole; jak jest na dole, tak jest również i na górze.“
 „Dlatego też powiedziałem poprzednio; kto wie, czy pan rzeczywiście nazywa się Zwak, a nie „Pagad.“
 „Niech pan tego nie wywołuje“ — Hillel spojrzał przytem nieznacznie na mnie, ja zaś przeczuwałem, jak pod jego słowami otwierała się otchłań coraz nowych znaczeń — „niech pan tego nie wywołuje, panie Zwak! Można się dostać w ciemne przejścia, z których jeszcze nikt, kto nie nosi przy sobie pewnego talizmanu, nie znalazł wyjścia. Podanie mó-