Strona:Gustaw Meyrink - Golem.djvu/29

 Student mówił jak w gorączce — spojrzałem mu w oczy zdziwiony.
 „Co panu zrobił Wassertrum i jego syn, że jesteś na nich tak zawzięty?
 Charousek wzburzony odpowiedział:
 „Nie mówmy o tem — lepiej niech pan zapyta, jak to dr. Wassory skręcił kark? — Albo może pan sobie życzy, abyśmy o tem pomówili kiedyindziej? Deszcz ustał. Może pan chce iść do domu?
 Charousek zniżył głos, jak ktoś, co się nagle uspakaja. Potrząsłem głową.
 „Słyszał pan kiedy, jak się leczy jaskrę (glaukoma)? Nie? — Muszę to panu wyjaśnić, żeby pan wszystko dokładnie zrozumiał, mistrzu Pernat.
 „A więc słuchaj pan. Jaskra jest to złośliwa choroba we wnętrzu oka, która się kończy ślepotą i istnieje tylko jeden środek, aby zatrzymać postępy choroby, mianowicie tzw. iridektomia, która polega na tem, że z tęczówki oka usuwa się kęsek klinowaty. Nieuniknionym skutkiem tej eperacji są pewne bardzo przykre przejawy niedowidztwa, które pozostają na całe życie; proces ślepnięcia jednakże najczęściej bywa powstrzymany.
 „Z dyagnozą jaskry sprawa ta ma pewien swój szczególny związek.
 „Mianowicie są okresy, zwłaszcza w początku choroby, gdy najostrzejsze symptomata pozornie zanikają i w takich wypadkach lekarz, choćby nie mógł znaleźć najmiejszego śladu choroby, nie powinien nigdy za pewnik uważać, że jego poprzednik, który był innego zdania, z konieczności się pomylił. Jeżeli jednak zastosowano iridektomię, która może być użytą zarówno przy chorem jak i przy zdrowem oku, wtedy niepodobna dowieść, czy jaskra rzeczywiście była czy też jej nie było.
 „I oto, opierając się na takich i innych możliwościach, Dr. Wassory obmyślił plan straszliwy.
 „Niezliczoną ilość razy — szczególnie u kobiet —