Strona:Guy de Maupassant-Wybór pism (1914).djvu/014

 Maryo, idź sobie na pięć minut do swego pokoju, mam coś do pomówienia z Cezarem.
 Służąca gniewnym wzrokiem obrzuciła chłopaka i mrucząc wyszła.
 Ksiądz zwrócił się do Cezara: — No, wywnętrz się Cezar.
 Chłopak wahał się jeszcze, spoglądał na swoje saboty mnąc czapkę w rękach, potem nagle zdecydował się:
 Oto, żenić się chcę z Celestyną.
 Dobrze chłopcze, a któż ci to broni?
 Ojciec mój nie chce.
 Twój ojciec?
 Tak, mój ojciec.
 A cóż on ma przeciw temu?
 To, że ona ma dziecko.
 Ach, no! ona nie pierwsza, której się to zdarza od czasu naszej matki Ewy.
 Ona ma dziecko z Wiktorem, z Wiktorem Lecoq, służącym od Antyma Loisel.
 Tak, tak, — i dlatego on nie chce?
 Dlatego.
 No i jakże ty go chcesz przekonać?
 Przedstawiam mu że ona jest dobrą dziewczyną, pracowitą i oszczędną.
 I to mu nie wystarcza? Chcesz zatem bym z nim pomówił?
 Bardzo proszę o to Jegomości.
 A cóż mam powiedzieć twemu ojcu, czem go przekonać?
 No, to co mówi ksiądz proboszcz na kaza-