Strona:Guy de Maupassant-Wybór pism (1914).djvu/088

 Byłem zakłopotany, nie poznawałem go wcale. Wyszeptałem:
 Ależ... dobrze... a pan?
 Zaczął się śmiać:
 Założę się, że mnie nie poznajesz?
 Zupełnie nie... Jednak zdaje mi się...
 Uderzył mnie ręką w ramię:
 No, no, bez blagi. Jestem Patience, Robert Patience, twój kolega.
 Poznałem go. Tak, był to Robert Patience, mój kolega z kollegium. Uścisnąłem rękę, którą mi podawał:
 A ty, ty jak się masz?
 Ja, doskonale!
 Uśmiech jego był pełen tryumfu.
 Zapytał mnie:
 A ty, co tu porabiasz?
 Objaśniłem go, że jako inspektor finansów jestem na objeździe.
 Wskazując na moją dekoracyę:
 A więc, powiodło ci się?
 Tak, wcale nieźle, a tobie?
 Och! mnie, bardzo dobrze!
 A ty czem się zajmujesz?
 Ja, prowadzę interes.
 Robisz pieniądze?
 Duże, bardzo duże, jestem bardzo bogaty. Przyjdźże jednak do mnie jutro w południe na śniadanie, ulica Krucza, 17, zobaczysz moje urządzenie.
 Przez chwilę zdawał się wahać, poczem zapytał: