Strona:Guy de Maupassant-Wybór pism (1914).djvu/151

 — I to dziś właśnie Trzech Króli! Kazałem włożyć do gęsi bobu; niema jednak królowej! Głupio!
 Powtórzyłem zanim jak echo:
 — Głupio! Ale cóż mogę na to poradzić?
 — Trzeba żebyś coś znalazł, parbleu!
 — Co mam znaleść?
 — Kobiety.
 — Kobiety? Czyś oszalał?
 — Ja znalazłem wódkę pod gruszką, szampana pod schodami, chociaż mnie nikt nie prowadził. Spódniczka zaś jest pewnym dla ciebie drogowskazem. Poszukaj, mój stary.
 Mówił to tonem tak poważnym, seryo i przekonywającym, że nie wiedziałem, czy żartuje.
 Odrzekłem:
 — No, no, Marchas, tylko nie blaguj!
 — Ja nigdy w służbie nie blaguję.
 — Ale skądże do dyabła chcesz, żebym wynalazł kobiety?
 — Skąd chcesz. Musiały zostać dwie, albo trzy we wsi. Wytrop i przyprowadź.
 Wstałem z krzesła. Było mi za gorąco przed tym ogniem. Marchas zapytał:
 — Podać ci myśl jedną?
 — Dobrze.
 — Dowiedz się o proboszcza.
 — O proboszcza? Po co?
 — Zaproś go na kolacyę i poproś, żeby przyprowadził kobietę.
 — Proboszcz! Kobietę! Ach! Ach!
 Marchas, z nadzwyczajną jednak powagą, mówił dalej: