Urodził się d. 6 stycznia 1839 r. we wsi Kaukle w Poniewieskim powiecie na Litwie, zmarł d. 11 marca 1900 r. w Stockholmie.
Henryk Bukowski był chlubą i wzorem politycznego wychodźtwa polskiego. Pierwotne nauki pobierał w domu rodzicielskim, zkąd wyniósł uczciwe i prawe zasady któremi się kierował w dalszem życiu. Uczęszczał przez pewien czas do szkół w Kiejdanach, następnie w Kownie a nakoniec ukończył gimnazyum w Szawlach. Przed powstaniem 1863 r. przestudjował prawo na uniwersytecie moskiewskim, gdzie należał do koła najpostępowszej młodzieży polskiej, tej, która wyznawała zasady w duchu późnie)szego manifestu Rządu Narodowego z d. 22 stycznia 1863 r. Zasadom tym Bukowski pozostał wiernym do końca życia.
Na krótki czas przed powstaniem, zastępując w majątku rodzinnym przy gospodarce chorego ojca, zawiązał z ludem litewskim tak braterskie stosunki, iż gdyby wszyscy obywatele poszli w jego ślady, cały lud litewski powstałby przeciw Moskwie jak jeden mąż. Dobre obchodzenie się H. Bukowskiego z ludem nie mało przymnożyło powstańców z ludu litewskiego, zamieszkującego jego rodzinną wioskę i okolicę.
W powstaniu służył w oddziałach Dłuskiego-Jabłonowskiego i pod Mackiewiczem, którego był drugim adjutantem. Pod Dłuskim-Jabłonowskim wziął udział w sławnej bitwie pod Popielanami, gdzie powstańcy
Strona:H. Bukowski. Wspomnienie pośmiertne.djvu/4
Ta strona została uwierzytelniona.
HENRYK BUKOWSKI
