Strona:H. G. Wells - Gość z zaświatów.djvu/104

—   102  —

 Proboszcz usiadł na łóżku i zaczął rozsznurowywać trzewiki, a przy tej czynności zagadywał do żony przerwami:
 — Że zagadka, to zagadka! Wszystko to wygląda na halucynacyę.
 — A czy ty, Jerzy, pewny aby jesteś, że to nie kobieta?
 — Jak tego, że mamy noc w tej chwili. Jużciż chyba rozumiem się na tem, jakie są cechy męzkości na pierwszy rzut oka. To jest sobie chłopak 18 do 19 lat najwyżej, z wszelką pewnością.
 — Głowa schnie od tego wszystkiego. I on tam pozostał na wikaryi?
 — Ten Hiljer, to poprostu szalona pałka — mówił proboszcz, odnosząc zdjęte obuwie, aby je wystawić poza drzwi. Bo wystaw ty sobie, że on o tem mówi tonem tak głębokiego przekonania, jak gdyby naprawdę wierzył w anielstwo tamtego. Czy twoje trzewiki wyniosłaś już sama?
 — Stoją wprost garderoby... No, on bo niby był zawsze oryginałem potrochu, a przytem ma coś dziecinnego niemal w swojem obejściu z ludźmi. Anioł!.. Waryatem być trzeba na to!
 — Rozumie się, że Hilyer nie jest w całem znaczeniu tego słowa człowiekiem po-