Strona:H. G. Wells - Gość z zaświatów.djvu/28

—   26  —

 — Jak się nazywa?
 — Ból.
 — Nazywacie to bólem!.. No, to mnie się ten ból wcale niepodoba. A czy ta rzecz często trafia się w Krainie Snów?
 — Stanowi ona naszego życia część bardzo znaczną. A panu było to obcem zupełnie?
 — Rozumie się. Ten wasz ból wcale mi nie przypadł do gustu.
 Wikary dokończył w tej chwili wiązania bandażu, i objaśnić chciał pacyentowi swoją czynność.
 — To powinno wystarczyć panu tymczasem. Przeszedłem wprawdzie cały kurs operacyj ambulansowych, ale skrzydło opatruję po raz pierwszy. Czy mniej boli teraz?
 — Nie świeci, a płonie — dziwił się anioł w dalszym ciągu.
 — Do przewidzenia jest, że płonąć ona tak będzie jeszcze czas jakiś.
 Anioł poruszył skrzydłem zdrowem i zaczął uważniej przypatrywać się wikaremu. Robił to już ukradkiem przez ramię podczas opatrunku, teraz mierzył go wzrokiem od głowy do stóp, a dokończywszy oględzin, z uśmiechem łagodnym na przepięknej twarzyczce swojej, zrobił tę uwagę ostateczną: