Strona:H. G. Wells - Gość z zaświatów.djvu/49

—   47  —

rakterystyki właściciela wyraz sankiulota byłby najodpowiedniejszym.
 Nie słysząc odpowiedzi na pytanie swoje, porzucił anioł parasolkę na ławkę, bo spostrzegł, że sobie znowu zdrapał naskórek. Swoje niezadowolenie z tego wypadku objawił tylko temi słowy:
 — Znowu ból! Ogromnie u nich dużo tego bólu!
 Wikary zaś wpatrując się w niego, mruczał do siebie szeptem:
 — Ani słowa przeciwko temu, że on jest nadzwyczajnie piękny, a nawet co do mnie, wolałbym go takim, jakim go widzę w tej chwili. — Wszelako... Ano zobaczymy!...
 Przerwał sobie te kłopotliwe myśli, zwracając się do gościa z tym dyplomatycznym wstępem:
 — Te osoby, które widziałeś przed chwilą, to były damy.
 — Ogromnie śmieszne są te wasze damy, ale nie mogę powiedzieć, aby były brzydkie.
 — No tak, ale czy zauważyłeś, jak one się zachowały?
 — One odeszły, a nawet możnaby powiedzieć, że uciekły. Gdyby tak było, to znaczyłoby może, iż się zlękły mnie. A ja, wyznaję, doświadczam tego samego uczucia