Strona:H. Porter - Pollyanna.djvu/56

że nie! Ale to nic nie szkodzi! Przynajmniej będę mogła znów panią uczesać! Ale to potem, a teraz pokażę, co pani dziś przyniosłam!
 Chora poruszyła się niespokojnie na łóżku.
 — Jakby to, co mi pokażesz, mogło wpłynąć na zmianę mego gustu — powiedziała niechętnie.
 — Ale niech pani zgadnie! Na co ma pani dziś chęć? — szczebiotała rozpromieniona Pollyanna, biorąc do ręki koszyk.
 Chora zmarszczyła brwi i milczała przez chwilę. Nie wiedziała, co odpowiedzieć. Ponieważ była przyzwyczajona chcieć zawsze tego, czego nie miała, a nie wiedziała — co jest w koszyczku, była trochę zakłopotana.
 — Jest tam pewnie rosół — powiedziała wymijająco.
 — Właśnie przyniosłam go — odpowiedziała Pollyanna.
 — Ale to nie jest to, na co dziś miałam ochotę — westchnęła teraz chora — dziś zjadłabym chętnie kawałek kurczęcia!
 — Przyniosłam i kurczę! — zawołała wesoło Pollyanna.
 Pani Smith podniosła się na łóżku bardzo zdziwiona.
 — Jakto? Przyniosłaś i rosół i kurczę? — zapytała.
 — Nawet i galaretkę z nóżek cielęcych — odpowiedziała dumnie Pollyanna, zadowolona ze swej pomysłowości. — Chciałam, żeby pani wreszcie mia-