Strona:H. Porter - Pollyanna.djvu/98

wiąc, że robi porządki, albo z tego sanitarjusza, który jej pomaga, a mówi, że mnie pielęgnuje, lub też z doktora, który tylko ich popiera, a wszyscy troje każą sobie za to dobrze płacić.
 — Teraz rozumiem — odparła Pollyanna ze współczuciem w głosie. — Naturalnie, że trudno jest tak odrazu rozstać się z tem, co się oszczędza przez lata!
 — Co chcesz przez to powiedzieć, dziecko?
 — Mówię o pieniądzach, które pan, odmawiając poniekąd sobie, oszczędza i odkłada dla dzikich pogan. Widzi pan, że ja wiem o tem. I dlatego też przyszłam do wniosku, że pan tylko zewnętrzny wygląd ma taki surowy i ponury, a w rzeczywistości jest pan bardzo dobry! Nansy mi to powiedziała.
 — Nansy powiedziała ci, że ja oszczędzam pieniądze dla dzikich? Któż to jest Nansy?
 — Nasza Nansy, która pracuje u cioci Polly!
 — U cioci Polly? A któż to jest ciocia Polly?
 — Panna Polly Harrington. Mieszkam u niej.
 — Panna Polly Harrington? I ty u niej mieszkasz?
 — Jestem jej siostrzenicą, córką jej siostry, która już dawno nie żyje — odpowiedziała Pollyanna wzruszonym głosem. — A gdy niedawno straciłam i ojca i nie miałam już nikogo, prócz pań z dobroczynności, ciocia Polly wzięła mnie do siebie!
 „Pan“ nic nie odpowiedział, lecz twarz jego zbladła tak raptownie, że Pollyanna aż się przestraszyła.