Ta strona została przepisana.
— 132 —
KROL.
Pódź za mną poczciwy Laertesie! puhar trucizny zemści się za znieważony maieſtat, za ſyna i brata. (odchodzą)
SCENA XIII.
HAMLET, GUSTAW, GILDENSTERN.
GILDENTERN.
Móy królewicu! król życzy ſobie przy pożegnaniu pojednać się z młodym Laertesem — wſzyſtko iuż do twoiey gotowe podróży.
HAMLET.
Do moiey podróży! — dziękuję ci móy panie za twoie doniesienie. Biegay więc tylko, tak prędko, iak gdybyś przed śmiercią uciekał i powiédz królowi do ucha — że czekam na niego. (Gildenſtern odchodzi)
SCENA XIV.
HAMLET GUSTAW.
HAMLET
Nie możeſz ſobie tego wyobrazić Guſtawie iak się poniekąd w sercu moiém iakaś trwoga wzmaga — lecz to nic nie znaczy.
GUSTAW.
Ia ſądzę przeciwnie móy królewicu.
HAMLET
Nic to, ſame dziecińſtwo; a wſzelako byłoby może doſtateczném, na zatrwożenie iakięy niewiaſty.
