Strona:Hektor Malot - Bez rodziny.pdf/77

—   71   —

 — Rozumiem już, jakżeś słuchał i starać się będę przysłuchiwać tak samo, jak ty. Ale w jaki sposób zatrzymałeś w pamięci te wszystkie słowa, które mi się mylą?
 — O cóż chodzi w tej bajce? — rzekłem. O owieczkę. Zaczynam zatem myśleć o owcach. Następnie myślę o tem, co one czynią: „Owieczki były bezpieczne w swoim gaju“. Widzę owieczki w postawie leżącej, śpiące w gaju, ponieważ czują się bezpieczne, a zobaczywszy je, nie zapominam już o nich.
 — O i ja je widzę, — rzekł. — Owieczki były bezpieczne w gaju. Widzę białe i czarne owieczki i jagniątka. Widzę nawet pastwisko wśród gaju.
 — A więc nie zapomnisz tego?
 — O nie!
 — Kto zazwyczaj strzeże owieczek?
 — Psy.
 — A co robią psy, gdy nie potrzebują stróżować, ponieważ owieczki są bezpieczne?
 — Nic nie robią.
 — Wtedy mogą spać, więc powiedzmy: „psy spały!“
 — Ach, jakie to łatwe!
 — Nieprawdaż, że bardzo łatwe? A teraz przejdźmy do dalszego ciągu. Kto strzeże wraz z psami owieczek?
 — Pasterz.
 — Lecz gdy owieczki są bezpieczne, pasterz nie ma wtedy nic do czynienia. Czem może wtedy się zająć?
 — Grać na fujarce.
 — Czy widzisz go?
 — Tak, stoi on w cieniu wielkiego klonu.
 — Czy jest sam?
 — Nie, jest on razem z innymi pasterzami z sąsiedztwa.
 — Więc jeżeli widzisz owieczki, pastwisko, psy i pasterza, czyż nie możesz opowiedzieć bez omyłki początku bajki?
 — Zdaje mi się, że tak.
 — Spróbuj.