Strona:Helena Mniszek-Powojenni tom 1.pdf/86

ników. Skąd go Zachłańska wytrzasnęła?... czy to jej znajomy z Warszawy?
 — Gdzież tam, mieszka u nich w Pławicach.
 — Cóż on tam robi?
 — Hm... No, zapewne jakąś posadę jednak zajmuje... A może l‘home de compagnie pani domu. Jedź War do Pławic, pani Justa wesoła, łatwa, zabawisz się, rozerwiesz...
 — Wyborny sobie jesteś! Może kreujesz mnie na dublowanie roli Konopskiego?
 — Ja jadę pojutrze — rzekł tonem stanowczym Karol — a Ty War?
 — Zostaję w Warszawie.
 — Poco my właściwie marnujemy czas na czcze rozmowy o Zachłańskiej — żachnął się Kmietowicz. — Co nas obchodzi ona, Pławice.
 — Et tutti quanti — dorzucił War sennie...
 — No właśnie! Skąd teraz... taka rozmowa między nami... czy innych tematów nie mamy?...
 — Na inne... zapóźno, dochodzi druga.
 — A na jeden... aktualny?...
 — Za... wcześnie — rzekł Edward przeciągle.
 — Czy tylko ze mną?
 — Może być...
 Karol zmieszał się.
 — W takim razie dobranoc ci...
 — Nie gniewaj się, Lolek, ale widzisz, ona mi przypomina jedną dziewczynkę, cudowną i takie same ma cudowne oczy... tylko tamta miała słodsze, bardziej marzące. Gdy je wspomnę, nie dają mi spokoju. Gdybym je kiedy spotkał... I usta jej były takie, których smaku nie zagłuszą już żadne inne. Usta zaś panny Róży...
 — Przesiąknięte zapachem...
 — Karolu!!... — wykrzyknął War, zrywając się z pościeli —