Strona:Helena Mniszek - Gehenna T. 2.djvu/64

wolno, tak samo Horski potrafi wyzyskać cały czar smaku... kobiet.
 Hańdzia zsunęła brwi z irytacją.
 Rozmowa ta była dla niej niemiłą, ogarnęło ją nieokreślone uczucie gniewu.
 Tymczasem Lora opowiadała mężowi.
 — Może ty, Berti, znasz go lepiej, ja go mam za nudziarza, za rybę bez krwi. Przytem jest brzydki.
 Zaprotestowała najniespodziewaniej panna Ewelina.
 — Na to się stanowczo nie zgadzam, pan Horski jest typem Anglika, ale przystojnym typem, jest bardzo dystyngowany, elegancki i rasowy.
 — Ho, ho, ho! — śmiała się Lora.
 — A w żadnym razie nie ryba — dodał Nordica — raczej głowonóg, któremu się trudno oprzeć, gdy już zarzuci macki.
 Andzia wstała, nie uważając na żadne względy. Miała już tego dosyć.
 — Pani odchodzi? Radzibyśmy usłyszyć sąd pani o Horskim?...
 — O, to zbyteczne. Za mało go znam, aby go krytykować, lubię pana Horskiego, choćby dlatego, że jest mym rodakiem.
 — Wszak tylko po matce, jak mówi Lora?...
 Tarłówna spojrzała na Nordicę z lekką ironją i zwróciła się do kuzynki.
 — Zatem pozwolisz, że zawiadomię Horskiego o wycieczce do Nizzy?...
 — Ależ dobrze, Anuś. Poczekaj, idę z tobą.
 Wyszły razem. Zaraz w następnym salonie, Lora, idąca za Andzią, podbiegła do niej, objęła ją ramionami i złotą swą głowę przytuliła do profilu twarzy Andzi. Zaszeptała ze śmiechem:
 — Nie wierz temu co mówiłam o Oskarze, kłamałam jak najęta, ani słowa prawdy. Horski bardzo mi się podoba, wytworny, rasowy, kulturalny i kompletnie przystojny, przytem inteligient i... zmysłowiec...
 — Ach Loro! Znowu to?...
 — Ale w tonie klasycznym. To nie taka bezmyślna pała jak Berti, nie taka zmysłowa bestja!...
 — Ależ ty cenisz swego męża....
 — No, moja droga, czyż to nie jest tylko samiec?!...
 — Lorko, zmiłuj się!
 — Pardon, taki już mam język, innego nie wprawią, nazywam rzeczy po imieniu. Horskiemu nawet moja złośliwość nie zaszkodzi, on jest wyższy nad fochy kobiece, z których sobie nic nie robi.
 — Do czego stosujesz te słowa, Lorko?....