Strona:Helena Mniszek - Magnesy serc.djvu/110

Jakoś jasno im było i ciepło z sobą. Ponieważ Kasia interesowała się Zagórzanami, więc Dębosz opowiadał dużo o swojej rodzinnej wsi, o matce, o którą Kasia pytała serdecznie. Potem mówił o Strzeleckim i Sławohorze.
 Zebrzydowska omroczniała.
 — Czy to ten Strzelecki, który pochodzi z Kresów, z Nowosiółek?
 — Tak jest. Stracił je naturalnie, ale to dzielny człowiek. Niespożyta energja. Jest obecnie plenipotentem całego klucza Poturzyce i właścicielem Sławohory nad Czarnym Dunajcem.
 — To była własność Pobogów z Krążą. Znam tę sprawę — rzekła Kasia. — Strzelecki ożeniony jest z Magdaleną Dobrucką.
 — Tak. Pani Dada pochodzi także z kresów, z Dawidówki. Miała tragiczne przeżycia.
 — Wiem. Nie wiele brakowało a byłaby obecnie... w mojem położeniu.
 — Jakto? — zdziwił się Andrzej.
 — Była narzeczoną mego męża, już będąc wdową. Ciekawam! — mówiła Kasia w zamyśleniu — może ich życie ułożyłoby się inaczej niż nasze.
 Dębosz zdziwiony, odrazu uprzytomnił sobie parę drobnych szczegółów z bytnośoi u Strzeleckich, na które nie zwrócił uwagi.
 — Dlaczegóż do małżeństwa nie doszło? — spytał.
 — A czy Strzeleccy nic panu nie mówili?
 — Nic. Wiem tylko, że znają pana Zebrzydowskiego.
 — Więc, może nie powinnam zdradzać...
 — Ja się już domyślam. Pan Zebrzydowski najpierw zabrał narzeczoną panu Strzeleckiemu a potem zapewne porzucił ją dla innej — rzekł Andrzej szorstko.
 Kasia milczała.
 Dębosz wstał i przeszedł przez pokój i z powrotem. Zatrzymał się chwilę, jakby się wahał, znowu przeszedł wzdłuż