Strona:Helena Mniszek - Panicz.djvu/69

 — Otóż, moi panowie, pan Paszowski na to się urodził i na to żył, aby doczekać takiej roli.
 — Na miły Bóg! Czy aby hetmanem nie zostanę?
 — Coś nakształt tego. Wiwat Paszowski, dowódca banderji worczyńskiej.
 — Wiwat! Wiwat! Świetny pomysł! Brawo! — wołał zapamiętale Korzycki.
 Powstał gwar niesłychany. Dwaj młodzieńcy podskoczyli do starego pana i niespodziewanie unieśli go w górę. Bronisław wzruszał ramionami. Paszowski zaś złapał za czuprynę Mięcia i Turskiego, i siedząc na ich ramionach krzyczał rozpaczliwie.
 — Puszczajcie łobuzy! Poszaleliście czy co? Jeszcze upadnę i kości połamię, zanim onego honoru doczekam. Puszczaj jeden z drugim, bo będę krzyczał i panny się pozbiegają.
 — Wiwat Paszowski!
 — Jak Boga kocham, suknia bieleje. Idzie Joasia Zborska, o, i panna Maryla. Dalibóg!
 Miecio i Maryś jak na komendę spuścili Paszowskiego na ziemię. Rozejrzeli się dokoła.
 — Niema nikogo. Poco pan blaguje?
 — Poto, że wolę ziemię, niż wasze bary. Może miałem tylko jedną wymienić, żeby mię jeden uronił a drugi nie? Ładnie bym wyglądał.
 Turski obejrzał się jeszcze, jakby chcąc złudzenia, że Maryla tu jest i westchnął cicho.
 — Panowie do rady! — wydeklamował Perzyński.
 — Oho! Dziedzic w natchnieniu. Radźcie sobie sami, ja umykam, — rzekł Korzycki.
 — W porę przypomnieli panu pannę Joasię, czyli też pannę Kulę — lekko drwił Bronisław.
 — A tak, złota kula, złota dziewczyna! Dość mam waszych mów, waszych ceremonji. Idę.
 — Ja z panem — rzekł Turski.
 Ale Perzyński zaprzeczył.
 — Przepraszam pan jest obywatelem, pan powinien z nami obmyśleć ową uroczystość, pana zatrzymujemy. Brak jeszcze Denhoffa, ale on pewno z pannami.
 Korzycki odszedł w stronę oświetlonego domu, pozostało po nim jakieś drżenie, powietrze, jakby rozbawione. Za znikającą sylwetką młodzieńca biegł cichy ton nuconego walca.
 — Miły urwis ten Miecio, — rzekł Paszowski. Musiał się urodzić pod zwrotnikiem, jeśli jego brat Gustaw pod biegunem.
 — Ale tamten jest więcej, że tak powiem... obyty — cedził Perzyński.
 — O tak! ze wszystkiem. Ja wam powiem panowie: Gutek to typowy Korzycki z Zapędów, nieodrodny synek swego