Strona:Helena Mniszek - Verte T.2.djvu/112

Tomasza, że, idąc do swego cudu, niosłam tamtemu truciznę. Więc powtarzam, że każda karta największego szczęścia zaopatrzoną jest u dołu w jakieś tajemne a fatalistyczne — „Verte“.
 Po śniadaniu Elża w gabinecie męża przeglądała pocztę.
 — Czy nie było, Arti, dzisiejszej gazety...
 — Nie — odrzekł krótko zaczytany.
 — To dziwne, przychodzi zawsze tak systematycznie.
 — Czasem ginie. Posłuchaj, nowe zwycięstwo naszej floty;: tylko jeden krążownik poszedł na dno.
 — Ciekawam, czemu gazeta nie przyszła.
 — Elly, słuchaj, pisze mi Ashley, abym powrócił do dyplomacji, gdzie mam stanowisko zapewnione i duże awanse.
 — A ty, Arti, jaki masz zamiar? — z lękiem spytała Elża.
 — Dyplomacja mi się podoba; pływałem na pancerniku przeszło trzy lata, których nie zaliczam do miłych w moim życiu, jakkolwiek zawód marynarza porywa mnie.
 Elża, stojąc przy fotelu męża, usiadła na poręczy i położyła głowę na ramieniu Artura.
 — Czy to z mego powodu, Arti, te trzy lata miłemi nie były?
 — A jak sądzisz... z czyjego?.. Co?..
 — Może margrabina de Leguée?..
 — A... może...
 — Arti, ona jest bardzo piękna, prawda?..
 — Nadzwyczajnie. Zdumiewająco. Per Bacco!
 — Śmiejesz się tak tygrysio i taką masz szatańską minę, że nie wiem, czy szydzisz, czy mówisz prawdę. Miałeś z nią bliskie stosunki, ona cię kocha, to dobrze, ale już teraz o niej nie myślisz... prawda?
 — Och, no, zdaje się, że o niej nigdy nie myślałem w calem tego słowa znaczeniu. Czy sądzisz, Elly, że to możliwe?.. Usuńmy ją na bok, dziecko. Mam wrażenie, że jesteś zadowolona, że porzucam marynarkę. Czy tak?..
 — Gdybyś był kapitanem, musiałbyś mnie opuścić, bo nie zabrałbyś mnie z sobą na pancernik. My obie z mamą w Wedeware tęskniłybyśmy za tobą. A teraz będziemy razem. W Londynie, czy w Paryżu?..
 — W Londynie.
 — Wybornie, a tymczasem, kiedy jedziemy po mamę do Hawru?
 — W końcu kwietnia mama opuszcza Niceę.
 Odłożył Timesa i, obcinając cygaro, mówił:
 — Jestem szczęśliwy, Elly, że tak przylgnęłyście do siebie mamą. Matka cię kocha jak córkę, za którą zawsze tęskniła, ty zaś jesteś dla niej taka słodka. Rozrzewnia mnie wasz stosunek.
 — Kocham ją, bo jest twoją matką, Arti, a przytem to kobieta o dużej kulturze umysłowej, głębokiej inteligencji i ma złote serce. Ona musi być kochaną, nawet uwielbianą.