nowiska tym samym, jakim by wtedy, gdy kreśliłem pierwszy obraz jego poetyckiej działalności.
Ale i krytyk jego nie był tym samym. W przerwie przeżył i poznał wiele, jego widnokrąg się rozszerzył, stał się wrażliwszym na życie wewnętrzne i odrzucił wszystkie dogmata, pozostałości wychowania i tradycyi. Pojął teraz lepiej poetę.
I znowu upłynęło 16 lat. Ibsen z jednakową wytrwałością, która go cechuje, pracował dalej bez przerwy i w tym czasie sława jego stała się sławą światową. Żaden z żyjących dramaturgów nie jest tak znanym. Bezwątpienia uznanie to nie jest bezwzględnem i dzieła jego dalekie są od wzbudzania jednomyślnego hołdu, ale zajmuje sobą cały współczesny świat a czegóż więcej wymagać może twórczy umysł!
Jak wiadomo skończył Henryk Ibsen 20 marca 1898 r. 70 lat. Jubileusz ten był mi pobudką, że złączyłem moje pierwsze i drugie studyum z trzeciem, które doprowadza rozbiór jego poetyckiej działalności aż do naszych czasów. Dziwnym zbiegiem okoliczności w ciągu jednego przeszło wieku ludzkiego zajmowałem się nim po trzykroć z równą za każdym razem przerwą. Gdy po raz pierwszy o nim pisałem miał lat 38-39, za drugim razem 54
Strona:Henryk Ibsen.djvu/010
Ta strona została przepisana.