Imię Henryka Ibsena poznali duńscy czytelnicy przedewszystkiem z dwóch jego prac polemicznych. Jakkolwiek są one zupełnie różne pod względem głębokości i dojrzałości, razem musiały wyrobić w publiczności przekonanie, że Ibsen jest mężem wojującym. Podniósł on bunt przeciw całemu obecnemu ustrojowi społecznemu — ostrze swoje skierował głównie przeciw Norwegii — wypowiedział mu wojnę w Komedyi miłości w imię estetyki i poezyi, w Brandzie w imię moralności i religijności. W obu utworach walka jest tragiczną: ani bezwzględna namiętność, ani bezwzględna wola nie mogą, według Ibsena ostać się wobec społeczeństwa. Te duchowe potęgi domagają się powietrza, przestrzeni, ale świat niema już miejsca wolnego: aby je zdobyć, chcą dokonać przewrotu społeczeństwa, gnijącego w zastoju; ale rewolucya nie kończy się reformą, Komedya miłości jest wła-
Strona:Henryk Ibsen.djvu/015
Ta strona została skorygowana.
