Strona:Henryk Ibsen.djvu/024

się zawodu i rozczarowania; można czytać i czytać długo, nie uderzy nas żadna nowa myśl, nie porwie żaden nowy poetyczny pomysł, bo, prawdę powiedziawszy, Henryk Ibsen stworzył tylko jeden zarówno oryginalny jak (mimo pojedynczych błędów) udatny dramat; ale też jest on takiego znaczenia, że zapewnia mu wybitne stanowisko między poetycznymi umysłami Północy.
 Henryk Ibsen nie należy do szczęśliwych poetów. Szczęśliwym poetą bowiem jest ten, który wcześnie, jeżeli nie odrazu, znajduje w sobie właściwą treść, odnajduje w tej treści nowy materyał a z nim piękny i jasny wyraz na wszystko, co na danym stopniu rozwoju jest w stanie wypowiedzieć. Taki poeta będzie mógł z czasem tworzyć znakomitsze dzieła, niż pierwsze i postępując w rozwoju ducha, będzie mógł zmieniać często formę i rodzaj sztuki, ale każde z dzieł jego będzie doskonałem w swoim rodzaju, podniosłe zarówno, jak lekkie, a wszystkie, mimo różnic, będą miały dwie wspólne cechy: piękno i piętno umysłu poety. Inaczej ma się sprawa z dramatami i poematami Ibsena. On musiał rozpędzić się i w nagłym skoku przedostać się tam, gdzie leży jego ziemia obiecana. Ale długo zdawał się poeta