Strona:Henryk Ibsen.djvu/028

brym geniuszem, tak postawił w Uczcie na Solhaug Gudmunda między Ragnhildą a Regissą, tożsamo w Północnych rycerzach legendowy Sigurd stoi między Brunhildą a Gudrun, czyli, jak się tu nazywają, Hjördis i Dagny. W ten sam sposób stawia także później Branda między dziką Gerdą, jego złym duchem, a żoną, wdzięczną, kobiecą postacią Agnieszki.
 Podobnie obok bohatera stawia jako przeciwstawienie jego słaby, nizki charakter, który najpierw ukazuje się jako Bengt w Uczcie na Solhaug, ale później nabiera znaczenia i rozwija się w postać uczciwego człowieka, prozaicznego, szacunku godnego, stojącego obok półboga czy bohatera jako ciasna natura, obok geniuszu, jak beta, która nigdy nie może zamienić się w alfę. Tak w Północnych rycerzach stoi dzielny, odważny Gunar obok mitycznego bohatera podania, Sigurda, który wprawdzie nie skacze w ogień, ale walczy z niedźwiedziem; tak stoi później w Komedyi miłości Guldstad, rozsądny kupiec, obok pegazowego rycerza, Falka. Lecz jednemu praca, drugiemu nagroda. Gunnar i Guldstad, obaj piechurzy, dostają zaczarowane księżniczki, które uwolnili rycerze na koniach. Nawet imiona Völsungów znajdują się w no-