Strona:Henryk Ibsen - Peer Gynt.djvu/41

 INGRYDA:  Nie mogę
zyć...
 PEER: Wierz!
 INGRYDA:  Ach, wprzód niebogę
Uwieść... potem chłód...
 PEER:  Do czarta,
Cóż ty jesteś dla mnie warta?
Cóż ty masz?
 INGRYDA: Mam Haegstad, potem...
 PEER: Czyż ci jasnem spływa złotem
Włos na piersi twe dziewczęce?
Modlitewnik masz ty w ręce?
Trzymasz się fartucha matki?
Lśnią ci pod powieką kwiatki?
 INGRYDA: Pietrze — —?
 PEER:  Byłaś w zeszłym roku
U komunji?
 INGRYDA: Pietrze!
 PEER:  W oku
Masz ty wstyd i czyż odmowa
Spotkałaby moje słowa?
 INGRYDA: Oszalałeś!
 PEER:  Gdy na ciebie
Spojrzy człowiek, czyż się w niebie
Czuje wówczas? — Mów!
 INGRYDA:  Nie... luby!
 PEER: Precz!... (chce odejść).
 INGRYDA: (zastępuje mu drogę)
 A wiesz ty, że do zguby
Dążysz przez to?...
 PEER:  A niech dążę!...
 INGRYDA: Będziesz jako pan i książę,
Zachowując wierność.
 PEER:  Brednie!