Strona:Henryk Ibsen - Wybór dramatów.djvu/437

mości, jakie miałam o rzeczach życiowych, pochodziły od niego. (Zaledwie słyszalnym głosem, walcząc z sobą). A wówczas...
 KROLL. Wówczas?..
 ROSMER. Ależ, Rebeko, to wszystko wiem dobrze.
 REBEKA. (odzyskując panowanie nad sobą). Tak, tak, masz poniekąd słuszność, wiesz dość.
 KROLL. (patrząc na nią). Może byłoby lepiéj, żebym odszedł.
 REBEKA. Nie, zostań pan, kochany rektorze (do Rosmera). Widzisz, ja wówczas chciałam iść naprzód z nowemi ideami... Rektor opowiedział mi raz, że Ulryk Brendel miał niegdyś nad tobą wpływ wielki, kiedyś był jeszcze dzieckiem, a ja pomyślałam, że i mnie się to udać może.
 ROSMER. Więc przybyłaś tu z tym tajemnym zamiarem.
 REBEKA. Chciałam, ażebyśmy oboje razem szli naprzód, swobodni, coraz daléj aż do ostateczności. — Ale cóż? pomiędzy tobą a zupełném wyswobodzeniem stała czarna nieprzebyta zapora.
 ROSMER. O jakiéj zaporze mówisz?
 REBEKA. Myślałam, że ty tylko w jasném słońcu wznieść się możesz do swobody, a tymczasem ty gryzłeś się i wiądłeś w takiém smutném małżeństwie.
 ROSMER. Dzisiaj po raz pierwszy odzywasz się w ten sposób o mojém małżeństwie.
 REBEKA. Bom tego uczynić nie śmiała, boby cię to przeraziło.
 KROLL. (dając znak Rosmerowi). Teraz słyszysz to sam.
 REBEKA. (ciągnąc daléj). Rozumiałam dobrze, jakie być mogło twoje wyswobodzenie... wyswobodzenie jedyne... działałam w tym kierunku.
 ROSMER. O jakiém działaniu mówisz?
 KROLL. Czy chcesz pani powiedzieć, że...
 REBEKA. Tak (powstając). Teraz wszystko stanie się jawném (do Rosmera). Ty jesteś bez winy... To ja jedna rzuciłam Beatę na drogę obłędu...
 ROSMER. (zrywając się). Rebeko!
 KROLL. (powstając). Na drogę... obłędu.
 REBEKA. Na drogę, która wiodła do Mülbachu. Teraz wiecie o tém obadwaj.
 ROSMER. (jakby ogłuszony). Ale ja nie rozumiem... Co ona mówi!. Nie rozumiem ani jednego słowa.
 KROLL. Ja zaczynam pojmować.
 ROSMER. Coś ty jéj uczyniła? Coś ty jéj powiedziéć mogła? Wszakże nie było nic wcale.
 REBEKA. Uwiadomiłam ją, że skłaniasz się do porzucenia wszystkich dawnych zasad.