Strona:Henryk Ibsen - Wybór dramatów.djvu/597

 PANI ELVSTED (nie zważając). Idę do niego. Idę. Muszę się z nim jeszcze zobaczyć.
 BRACK. To daremnie, łaskawa pani. Nikogo nie dopuszczają do niego.
 PANI ELVSTED. Powiedz-że pan, co się z nim stało? Co to jest?
 TESMAN. Przecież nie sam?
 HEDDA. Tak, właśnie jestem pewna, że sam.
 PANI ELVSTED. Jakie to straszne!
 TESMAN Jak możesz, Heddo...
 BRACK (patrząc jéj bystro w oczy). Niestety, odgadłaś to pani.
 PANI ELVSTED. Jakie to straszne!
 TESMAN. Więc sam! Pomyśléć tylko.
 HEDDA. Strzelił do siebie?
 BRACK. Znowu pani trafnie odgadła.
 PANI ELVSTED (usiłując panować nad sobą). I kiedyż się to stało?
 BRACK. Dziś po południu, między trzecią i czwartą.
 TESMAN. Mój Boże! i gdzie on to uczynił?
 BRACK (trocha niepewnie). Gdzie? Zapewne w swojém mieszkaniu.
 PANI ELVSTED. To być nie może. Byłam tam między szóstą a siódmą.
 BRACK. W takim razie gdzieindziéj. Tego nie wiem dokładnie. To pewne, że go znaleziono konającym. Strzelił sobie w piersi.
 PANI ELVSTED. Jakież to okropne! Że téż tak musiał skończyć!
 HEDDA (do Bracka). Strzelił w piersi?
 BRACK. Tak, jak mówiłem.
 HEDDA. Nie w skroń?
 BRACK. W piersi, proszę pani.
 HEDDA. Tak w piersi, to także dobrze.
 BRACK. Co pani mówi?
 HEDDA. Nic — nic.
 TESMAN. I powiada pan, że rana jest niebezpieczna.
 BRACK. Jest bezwarunkowo śmiertelna. Prawdopodobnie już skończył.
 PANI ELVSTED. Tak, ja to przeczuwam. Skończył, skończył, o Heddo.
 TESMAN. Ale, powiedz mi pan, skąd dowiedziałeś się o tém wszystkiém?
 BRACK (krótko). Przez kogoś z policyi, z którym miałem do pomówienia.
 HEDDA (głośno). To czyn przynajmniéj!
 TESMAN (przestraszony). Niechże Bóg broni. Co ty mówisz, Heddo.
 HEDDA. Mówię, że w tém jest coś pięknego.
 BRACK. Hm! proszę pani.
 TESMAN. Coś pięknego? Ależ pomyśl tylko.