Strona:Henryk Nagiel - Kara Boża idzie przez oceany.pdf/115

— 111 —

się Homiczowi dziwnie nieprzyjemne.... trupie jakieś.
 Zresztą Morski dotrzymał słowa danego „Matce“.
 W pół godziny poncz był wypity, a „Restauracya“ zamknięta.
 Pod przewodnictwem Morskiego, który kij, jak pałasz, trzymał przed sobą i komenderował to po niemiecku, to po polsku, to po angielsku, maszerowało przez 5tą ulicę ku Bowery dwudziestu chłopców — dwójkami. Pochód zamykał dr. Gryziński.
 „Trusia“ trąbił tak, jak gdyby miał w brzuchu ze cztery puzony.
 Homicz napróżno chciał się wyrwać z tego wojska razem z Cierzanem.
 Poszli tedy na „Bowery“, potem gdzieś jeszcze dalej na dół miasta, jeszcze gdzieś w górę; odwiedzili moc saloonów, hal koncertowych i nocnych restauracyj, byli nawet na jakimś balu maskowym i w dwóch szulerniach. Ostatecznie, gdzie byli i co robili, dokładnie nikt z nich nie wiedział.
 Wreszcie, już po piątej rano, o świcie, znajdujemy ową hulaszczą gromadkę, która po drodze stopniała do sześciu czy siedmiu osób, w bogato urządzonym, a przez całą noc otwartym „saloonie“ na 3ej Avenue.
 Gości tu już niewielu.
 W wielkiej sali po za barą, oprócz nich i