Strona:Henryk Nagiel - Kara Boża idzie przez oceany.pdf/135

— 131 —

przepadł. Poszwargotał parę słów po angielsku z długim, jak tyka, adwokatem.
 Ten podniósł się z krzesła. Zebrał leżące na biurku swoje papiery, związał w skórzaną opaskę, włożył kapelusz na głowę i skierował się ku drzwiom mówiąc:
 — Good bye, ladies and gentleman....
 Bogusz zaś objaśnił zdumionym Mani i Litwinowi, że adwokat jest rozgniewany z racyi takiego „grynhornowskiego” traktowania rzeczy — i że gotów jest zrobić interes, albo teras albo nigdy.
 — Time is money!...
 Połubajtys jest przerażony głupstwem, które zrobił; a Mani aż łzy w oczach stanęły.
 Biegnie ku drzwiom i za klapę tużurka przytrzymuje znakomitego adwokata.... Prosi go bardzo grzecznie, bardzo ładnemi słowy, ażeby nie odchodził — ma się rozumieć, prosi po polsku. Sztywny, jak tyczka, adwokat słów nie rozumie; ale za to rozumie — jej śliczniutkie spojrzenia.
 Oświadcza tedy, że gotów czekać na decyzyę dwojga kuzynów — całe pięć minut.
 Kuzynek Bogusz tłumaczy im to ultimatum na język polski.
 Wtedy Mania i Połubajtys usuwają się w drugą stronę pokoju i zaczynają się naradzać szeptem.