Strona:Henryk Nagiel - Kara Boża idzie przez oceany.pdf/632

— 628 —

 — No.... no — szepnął sam do siebie — To byłoby ciekawem, gdybym za jednym zamachem i Połubajtysowi dopomógł do odzyskania straty lub przynajmniej do ukarania złodzieja... Opis tego człowieka, o ile pamiętam z opowiadania Połubajtysa, bardzo odnosić się może do Lainga.
 I przyglądał się znowu fotografiom. Wreszcie zrobił energiczny ruch ręką.
 — Ha.... kupić nie kupić.... potargować można.
 Dwie z płytek fotograficznych, na których najwyraźniej przedstawiała się figura długiego i chudego, jak kościotrup, Amerykanina, odczyścił skrupulatnie, obwiązał w papier metalowy — i zrobił z nich paczkę....
 Siadł i napisał krótki list.
 Potem zadzwonił.... Za chwilę stanął przed nim bezwąsy groom, mówiąc nawiasem jeden z najzdolniejszych detektywów agencyi chicagoskiej, oddany do rozporządzenia Gryzińskiego.
 — Hello, boss — rzekł detektyw.
 — Hello, Pete....
 — Jest co do roboty?
 — Jest.
 Detektyw zatarł ręce, a Gryziński ciągnął dalej:
 — Dziś przed południem wszyscy musicie się tu zebrać do raportu... Ilu was jest?