Strona:Henryk Nagiel - Sęp.djvu/249

 — Najpierw — Stefan Polner nie jest winien zabójstwa.
 — To niewątpliwe!
 — Powtóre on i Jadzia Lipińska są bliźniętami.
 — Rzecz do sprawdzenia...
 — Potrzecie — oboje z racij, których wyjaśnić sobie nie jestem w stanie, ulegają zaciętemu prześladowaniu, którego rezultem co do niego skazanie za zabójstwo, co do niej tymczasem — oskarżenie o kradzież...
 — Przypuśćmy.
 — Po czwarte — prześladowanie, o którem mowa, wynika z tego samego źródła, z którego pochodzą tajemnicze listy, otrzymane przezemnie i przez narzeczoną mojego klijenta...
 Adwokat „Julek“, rumieniąc się trochę, po raz pierwszy przyznawał tytuł „narzeczonej“ Władce.
 Na wązkich wargach b. ajenta wykwitnął lekki uśmiech.
 — Co jest niewątpliwem — ciągnął adwokat — to, że obydwa listy pochodzą od jednej osoby...
 — Tak.
 — Która jest sprawcą prześladowań...
 — To właśnie można zakwestjonować!
 „Julek“ spojrzał zdziwiony.
 — Jak kwestjonować? — zapytał jeszcze raz.
 — Tak. Ale idźmy śladem pańskich wniosków, panie mecenasie... Potem nastąpi krytyka.
 Ta uwaga zdekoncertowała trochę „Julka“. Po chwili jednak rozchmurzył twarz.