Strona:Henryk Nagiel - Sęp.djvu/339

 — Byłem.
 — I jeśli wolno zapytać jakie są wiadomości?
 — Niezbyt pocieszające...
 — A mianowicie?
 — Że w spisach biura żadnego posłańca o nazwisku Robaka niema...
 „Fryga“ opuścił ręce zniechęcony.
 „Julek“ chciał już wychodzić, ale były ajent policyjny go zatrzymał.
 — Przepraszam pana za natręctwo... bardzo przepraszam. Jeszcze jedno maleńkie słówko...
 Adwokat pytał wzrokiem.
 — Czy pan mecenas nie był przypadkiem łaskaw, jak prosiłem, dowiedzieć się nazwisk i adresów posłańców, ostatniemi czasy przyjętych do biura?
 — Ach, właśnie, zrobiłem to...
 „Julek” zaczął czegoś szukać po kieszeniach.
 — Nie wiele się pan z tego dowiesz panie Józefie — mówił. — W ciągu ostatniego miesiąca przyjęli tylko jednego posłańca...
 — Jednego?
 „Julek” znalazł w którejś kieszeni kartkę, o którą mu chodziło. Zbliżył ją do oczu.
 — Nazwisko posłańca: Wurm. Mieszka gdzieś na Woli... Gdzie? dokładnie nie wiedzą.
 — A...
 Adwokat oddał kartkę „Frydze.”
 — Zdaje się to być jakieś nic nieznaczące indywiduum — dorzucił. — A co najzabawniejsze.
 — Jeśli pan mecenas łaskaw, co?...