Strona:Henryk Nagiel - Sęp.djvu/340

 — To, że, chcąc mnie zapewnić o uczciwości tego posłańca, objaśnili, iż jest on protegowany przez właściciela kamienicy z Kapitulnej... Zgadnij pan przez kogo?.. przez pana Onufrego Leszcza.
 — Tego samego, który był świadkiem w sprawie?
 — Tak...
 — A... powtórzył znów „Fryga.” — Słyszałem o tem...
 — Widocznem było, że to go zajęło. Pocierał nos.
 — I czy pan mecenas nie pytał przypadkiem... jak wygląda ten uczciwy posłaniec... ten Wurm?
 — O, pytałem... Ale nie mogli powiedzieć nic ciekawego... Jest zbyt młody, dość wysoki, bez zarostu...
 „Fryga“ tarł sobie nos niemiłosiernie, prawie do krwi.
 — Zresztą można go zobaczyć, ma stację na Kruczej, a w tych dniach będzie w biurze...
 — O tem ostatniem wątpię!... — rzekł nagle „Fryga.“
 „Julek“ spojrzał nań i zatrzymał się. W oczach jego wybiło się zdziwienie.
 — Jakto? Sądziłbyś pan?...
 — Ale były ajent policyjny już żałował swych słów.
 — Przepraszam pana mecenasa — odrzekł, spuszczając oczy. — Nic nie sądzę...
 — A więc?
 — Więc jutro lub pojutrze będę u pana mecenasa zdać sprawę z roboty, do której się biorę natychmiast...