Strona:Henryk Nagiel - Sęp.djvu/356

rej został wprowadzony pan Jastrzębski, jest kolegą jej brata, urzędnikiem w banku akcyjnym X. Nadto zdaje się posiadać pewną osobistą fortunę. Mianowicie ma niedaleko Warszawy folwark czy wioskę...
 — Nie wie pani nazwiska tej posiadłości?
 — Zaraz... panna Porzęcka mówiła mi i nawet zapisałam to sobie... Ach tak, Sobolówka!
 — Czy ten pan jest żonaty? — zapytał z pewnem wahaniem pan Onufry.
 — O, nie kawaler.
 Te słowa zrzuciły Onufremu wielki ciężar z piersi. Obawiał się jednego, ażeby „on“ nie był już związanym ślubami małżeńskiemi; ta obawa została usunięta.
 — A więc wydamy za niego Helę — rzekł ze stanowczością.
 Panna Śniadowicz spoglądała na pana Onufrego ze zdziwieniem. — Zdawała jej się nieco przesadzoną ta pewność siebie. Rzuciła nieśmiałe zapytanie:
 — A gdyby on... nie chciał?
 Ale na ustach pana Onufrego ukazał się uśmiech, dowodzący, iż nie obawia się bynajmniej tej ewentualności.
 — Niech pani poprosi Heli, chcę jej powiedzieć dwa słówka.
 A gdy przełożona skierowała się ku drzwiom, dorzucił:
 — W dniu ich ślubu zwrócone zostaną wiadome pani papiery!...
 Nie będziemy opisywali krótkiego widzenia pomiędzy ojcem i córką. Były to z jej strony łzy przymilania