Strona:Henryk Nagiel - Tajemnice Nalewek.djvu/105

Ciekawym, co się stało z kluczami. Kto i kiedy oddał je szefowi? Czy je oddał? Kto nazajutrz rano otworzył biuro?
 Sędzia śledczy schylił się nad biurkiem i notował.
 — Rzeczywiście — rzekł — jest to kwestja bardzo ważna, na którą dotąd nie zwrócono uwagi. Należy to wyjaśnić. Czy pan nie mógłbyś — dorzucił po chwili — przypomnieć sobie, o której godzinie wyszedłeś z biura i coś pan potem robił? Poszedłeś pan zapewne na obiad do restauracji? a może do domu?
 — Właśnie, że nie.
 — Więc cóż pan robiłeś?
 — Głowa mnie trochę bolała. Byłem zmęczony i zamyślony. Wieczorem miałem mieć spotkanie, które wprawiało mnie w pewne rozdrażnienie i wzruszało zgóry.
 — Spotkanie, czy nie z Temą?
 — O, nie...
 — A jednak pan byłeś u niej tego pamiętnego wieczora lub nocy.
 — Nie. Przynajmniej tego nie pamiętam.
 — Więc pan znów zaczynasz wracać do fantastycznego systemu przeczenia oczywistym faktom.
 — Powtarzam tylko prawdę i nic więcej.
 Sędzia machnął ręką.
 — Więc cóż pan zrobiłeś, wyszedłszy z biura?
 — Byłem zdenerwowany i postanowiłem się przejść.
 — Słusznie. Nie sposób jednak, ażeby pana