Strona:Henryk Nagiel - Tajemnice Nalewek.djvu/507

 — I mógłbyś pan to nam objaśnić?
 „Fryga“ namyślał się przez krótką chwilkę.
 — Tak, proszę pana sędziego, z dwoma zastrzeżeniami. Jeśli pan sędzia zechce mnie wysłuchać nie w charakterze urzędowym, lecz prywatnym i... jeżeli panu sędziemu wystarczą, zamiast stanowczych dowodów, prawdopodobieństwa i przypuszczenia, zresztą oparte na faktach...
 W tej chwili adwokat „Julek“ zainterwenjował:
 — Dlaczego to, panie Józefie, to rozróżnienie charakteru urzędowego i prywatnego?
 „Fryga“ roześmiał się zcicha:
 — Dla bardzo prostej przyczyny. Ponieważ prawda przypuszczalna, ta, której dowieść byłoby zbyt trudno, a która jest zapewne prawdą rzeczywistą, różni się nieco od prawdy, którą przedstawimy sądowi, a na którą mamy niezaprzeczone dowody.
 Ajent zwrócił się teraz do sędziego:
 — A więc moje zastrzeżenia?
 — Przyjęte. Z góry przecież powiedziałem panu, że, jako sędzia, mam dowody, które mi wystarczają. Pytam pana obecnie, jako osobiście ciekawy.
 — A więc...
 — Zaczynaj pan, panie Józefie — wołał niecierpliwy adwokat „Julek“.
 „Fryga“ skłonił się na znak zgody.
 — Postaram się być zwięzłym i kategorycznym — zaczął po chwili. — Kto popełnił kradzież?