Strona:Henryk Sienkiewicz-Nowele tom IV.djvu/060

IV

któryby można zatytułować: zwierz w sieci

 W kilka dni potem, nie wiem dobrze, czy w pięć, czy w sześć, w alkierzu karczmy baraniogłowskiej siedział wójt Burak, ławnik Gomuła i młody Rzepa. Wójt wziął za szklankę.
 — Przestalibyśta się o to swarzyć, kiedy nie mata o co! — rzekł wójt.
 — A ja powiadam, że Francuz nie da się Prusakowi — mówił Gomuła, uderzając pięścią o stół.
 — Prusak psia jucha chytry! — odparł Rzepa.
 — To co, że chytry? Turek pomoże Francuzowi, a Turek je namocniejszy.
 — Co wy wieta. Namocniejszy jest Harubanda (Garibaldi)?
 — Musiśta wstali do góry... plecami. A wyśta skąd wyrwali Harubandę?
 — Co go miałem wyrywać? A bo to ludzie nie gadali, że pływał po Wiśle ze statkami i z mocą wielgą? Ino mu się piwo w Warsiawie nie spodobało, bo zwyczajny doma lepszego, to się i wrócił.
 — Nie bluźnilibyście po próżnicy. Kużden śwab to je żyd.
 — Przecie Harubanda nie śwab.
 — Ino co?
 — Ba? co? musi: cysarz i basta!
 — Oj, straśnieście mądrzy!
 — Wyśta też nie mądrzejsi.
 — A kiejśta tacy mądrzy, to powidzta, jakta było na przezwisko pierwszemu rodzicowi?