Strona:Henryk Sienkiewicz-W pustyni i w puszczy.djvu/236

—   228   —

cie, ale ojciec Kalego przyjmować ich i dać im dużo kłów.
 — Czem jest twój ojciec?
 — Królem Wa-hima.
 Stasiowi pochlebiło to trochę, że ma za sługę królewicza.
 — Czy chciałbyś zobaczyć ojca?
 — Kali chcieć zobaczyć matkę.
 — A cobyś zrobił, gdybyśmy spotkali Wa-hima, i coby oni uczynili?
 — Wa-hima paść na twarz przed Kalim.
 — Więc zaprowadź nas do nich, to wówczas ty zostaniesz z nimi i będziesz panował po ojcu, a my pójdziemy dalej, aż do morza.
 — Kali do nich nie trafić i nie zostać, bo Kali kocha Pana Wielkiego i córkę księżyca.
 Staś zwrócił się wesoło do towarzyszki i rzekł:
 — Nel, zostałaś córką księżyca!
 Lecz, spojrzawszy na nią, posmutniał nagle, przyszło mu bowiem na myśl, że zbiedzona dziewczynka wygląda ze swoją bladą i przezroczystą twarzyczką istotnie więcej na księżycową, niż na ziemską istotę.
 Młody Murzyn zamilkł na chwilę, poczem powtórzył:
 — Kali kochać Bwana Kubwa, bo Bwana Kubwa nie zabić Kalego, tylko Gebhra, a Kalemu dać dużo jeść.
 I począł gładzić się po piersiach, powtarzając z widoczną rozkoszą:
 — Mnóstwo mięsa, mnóstwo mięsa!